![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnqWvldwfJm7almDRzN9jUF8hCYH7VhSLWL0oARjIafLzkaiNNFCoad48HqUYRRZFitzVeUxWTCDmQPlY4GPf8Lwv6gUJ7dGxkHjtehxqDtOfcm7VUjiV9resIiqPrR3OlUa-9yfZJdDbD/s1600/IMG_0362.jpg)
Met Kalle gaat het op het eerste gezicht steeds ietsjes beter. Hij heeft vaker zijn lieve oogjes open. Hij drinkt af en toe iets uit de fles. Gisteren heb ik hem aan de borst gelegd en heeft hij zelfs een poging gedaan om een paar slokjes te drinken. Wat een warm, intiem gevoel. Mijn baby zo dicht bij mij. En Kalle mocht van de verpleegkundige in bad. Nou ja, bad... een tummy tub. Het was even wennen. Voor hem én voor ons. Maar het voelde toch een beetje als een mijlpaal. Ons kwetsbaar Kalle-mannetje in het warme water. Wat een rare gewaarwording dat ik hem nauwelijks durfde vast te houden, uit angst hem pijn te doen. Mijn eigen kindje.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwkMbzMujxZX_abN8UfeUsJyMz9ILthvG_5OzJFvoC1xmWw4SM9vEMhfukdxG4Ytx6I6klmt-OsPECXVrif_qJh1GPqVnzC0emCbEKwlYR1NNahyphenhyphenimbq7oDx5n5GSSXFhaDXIs-yIt2ZPX/s1600/IMG_0334.jpg)
De ontstekingswaarde in zijn bloed gaat langzaam omlaag. Hij is nog steeds veel te hoog. Maar hij gaat in ieder geval niet meer de verkeerde kant op. Toch lijken de hersenkamers niet te herstellen. Af en toe valt het woord 'drain'. Elke keer dat we dr. G. dit woord horen zeggen zien we zijn zorgelijk gezicht. Een drain betekent namelijk ook een flink infectiegevaar. Tot nu toe willen de artsen nog afwachten, ook al zijn de metingen van de hersenkamers al bijna niet meer binnen de acceptabele marge.
Sommige gewone-mensen-dingen lopen gewoon door. Drie dagen geleden heeft Jan met veel moeite onze BTW-aangiftes naar de accountant gestuurd. Als ons hoofd ergens niet naar stond... Het is raar om te beseffen dat niet de hele wereld alleen maar naar ons kijkt. Naar ons zoontje dat aan het knokken is. Ons wereldje is even heel klein. Er is thuis, met een lege babykamer. En er is het ziekenhuis, met overal verdriet en ellende. Voor iets anders is er simpelweg geen ruimte.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAApEDWaMnoMgsemYA0bJ2OfgWO0oit-lDcwzjrNgmckwm7bgnJrSOck-Pa_SHMwUWmKGDHCtIqorqSWX-J8Z4jme0UPIs5JfYU9lfmYD77R8Pyy9b3kTbiS-ZEtlAc5bxYJxyQ_aeiGX1/s1600/IMG_0335.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPQeLj3gmDd1DcCzrTlhls5Oq6xOCyEXHAKLtuXlqNjPbxrIU0-4xN-0BLVFvXynNiHkY8ImTrYWFGi6D2VQFFtxg9RER6lWEppjhrZRrCS7dEJPfm8qWHmoVDWcGuI5iTG8ZXuVVM9BsF/s1600/IMG_0350.jpg)
De commotie rond de tv-opnames van het RTL-nieuws heeft een staartje gekregen. We waren zo van slag dat we naar de klachtenfunctionaris zijn gegaan. Zij wist niet wat ze hoorde. Tv-opnames over euthanasie óp de IC? Ze heeft er meteen werk van gemaakt en een gesprek met de verantwoordelijke arts geregeld - tevens de geïnterviewde. Hij heeft toegegeven dat het misschien niet heel taktisch is geweest. Dat is in ieder geval wat ... Een raar gesprek was het. Een echt excuus kon hij niet over zijn lippen krijgen. Van diverse verpleegkundigen kregen we solidaire schouderklopjes. 'Goed gedaan, hoor!', zeiden ze. Kennelijk is er ook een groot overleg geweest over dit incident. 'Jullie hebben jezelf behoorlijk neergezet' was de reactie van 'onze' maatschappelijk werkster. Een mooi compliment.
Inmiddels gaan we moeiteloos mee in het medisch jargon, voelen we routinematig af en toe aan Kalle's - meestal te bolle - fontanel, interpreteren we de echobeelden. Een paar weken geleden was dit allemaal compleet onbekend terrein.
Er is een vóór.
En er is een ná.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten