Kalle is één dag oud. In mijn ziekenhuisbed voel ik de heerlijke warmte van zijn kleine lijfje dat zo vanzelfsprekend tegen me aan ligt. Gek hoe snel ik wen aan het moeder zijn. Ik voel me nog behoorlijk duf van de operatie. Maar het gaat de goede kant op. Om me heen lijkt het nu weer allemaal licht, niet meer zo donker en bedompt.
En wat ben ik blij dat mijn buikpijn is verdwenen. Het blijft wel gek dat ik zo ziek ben geweest en dat niemand mij kan vertellen wat er nou eigenlijk aan de hand was. De uitslag van de kweek die op de 26e is afgenomen is er nog steeds niet. 'Geen nieuws = goed nieuws', denken we maar.Wat geweest is is geweest. De arts is tevreden. Met mij en met Kalle. Vanaf nu zal alles alleen maar beter gaan. Die nare week die achter ons ligt willen we zo snel mogelijk vergeten. We zijn dolgelukkig met ons lieve ventje dat ons 2,5 week eerder dan verwacht mama en papa heeft gemaakt.
Vandaag gaat Kalle voor het eerst in bad. Hij vindt het een beetje gek, maar het gaat prima.
Ik kan weer een beetje rondlopen en voel me sterker worden. Zo sterk dat ik zonder problemen naar het kamertje kan lopen waar bezoekers kunnen zitten en waar ook een tv staat. Want vandaag kan ik mezelf bewonderen op TV Rijnmond. Een gekke gewaarwording. De makers van het programma 'Werelds' hebben mij weken geleden geïnterviewd. Ik was toen dus hoogzwanger - en dat is duidelijk te zien ook :-) Ik praat over heimwee, over mijn muziek en over de toekomst.
De toekomst die voelt als een bloemrijk grasland waar wij op een zomerse dag op blote voeten overheen rennen, lachend van geluk.
weer schitterend geschreven. Wat goed!
BeantwoordenVerwijderen